GOD ZIJ MET ONS SURINAME
Verhandelingen over ons volk(slied)_
Op 5 juni 2020 luisterde ik via Facebook, naar een inspirerende toespraak van de heer Santhoki. Zijn speech was zwanger van historisch besef en verbond meer dan ik voordien, van welke leider van de VHP dan ook, had gehoord.
Aanleiding was 147 jaar Hindoestaanse immigratie. De titel luidde “Zelf sterk en samen sterker”. Hij memoreerde de beproevingen die ex slaven en contractarbeiders na hun, onder het koloniale juk hadden doorstaan. Hij feliciteerde de nakomelingen van Hindostanen weldegelijk. Toch benadrukte Santhoki het “Hoe wij hier ook samen kwamen” oftewel het ‘A wansi pe tata komopo’, van ons volkslied. Hij had het over ieders emancipatieproces, maar benadrukte de transformatie naar een multi etnische partij. “Onze kolonisator heeft ons uit elkaar gehouden met diens verdeel en heers politiek, maar wij hebben in de aanloop naar deze verkiezingen het bindmiddel van eenheid in verscheidenheid gevonden. Laten wij die eenheid verder versterken en samen met onze broeders en zusters ons land gaan ontwikkelen. Laten wij met deze coalitie van VHP, ABOP/PL en de NPS in eenheid qua bestuur, leiderschap en beleid, verder werken aan de eenheid van onze Surinaamse natie, om er in eenheid en geluk samen te leven. Dat is wat het volk van ons verwacht.
Kort daarna las ik dat een kennelijk over enthousiast geraakte volgeling, vond dat het tijd was om een aantal coupletten aan ons volkslied toe te voegen. Te beginnen met een derde couplet in het Sarnaami Hindi. Ik moest toen meteen terug denken aan de dag waarop de toenmalige President Venetiaan reageerde op een soortgelijk voorstel van de Culturele Unie van Suriname (de CUS). Ik weet nog goed dat ik zijn afwijzende reactie tot mij heb genomen. Ik wist niet meer wanneer het exact was, maar ik wist nog wel dat het tijdens zijn bewind tot 2010 moet zijn geweest en dat ik er indertijd, in het kader van mijn toenmalige nieuwsbrief, over heb geschreven. Kortom, ik heb de betreffende twee documenten uit mijn archief kunnen opduiken en herlezen. Omdat de geschiedenis zich kennelijk herhaalt, ik er nog steeds hetzelfde over denk en de lezers van mijn weblog deze informatie niet wens te onthouden, ga ik onderstaand alsnog tot publicatie over. Dit in de verwachting dat wij naar ik vrees nog meer verscheurende acties tegemoet mogen zien, maar ook in de hoop dat een breder publiek hierover nadenkt en idealiter er op reageert.
R. Meyer, 8 juni 2020.
(meer…)