Terugkerende Patronen in Suriname die zorgen baren
Wanneer ik het t.a.v. mijn land, Suriname, heb over een revolverend patroon, dat mij zorgen baart, heb ik het over het fenomeen van “Zand erover”. Dan heb ik het over de neiging te willen pappen en nat houden, oftewel over zaken die het hoegenaamd niet verdienen, door verantwoordelijken met de mantel der liefde te worden bedekt.
Waarom accepteren wij dit, is een vraag waar ik al enige tijd mee worstel.
Waarom accepteren wij dit, is een vraag waar ik al enige tijd mee worstel.
Dit, trouwens nog afgezien van het moreel verval, waarmee Suriname al sedert de jaren ’80 van de vorige eeuw wordt geconfronteerd.
Het Surinaams electoraat koos in 2010 en 2015, tot 2 keer toe, een evidente moordenaar als haar President. Iemand die zich n.b. gaandeweg de rit, ongestraft, met steeds meer criminelen omringde. Sterker nog, in de loop van diens tweede termijn, werd de overheersende overtuiging in het land, dat we werden geregeerd door een criminele organisatie. Na ca. 2.5 jaar Santokhi, heet het dat niet zo zeer de regering zelf, maar het land nog steeds onder invloed staat van een criminele organisatie. De onderwereld zou tot de boven wereld zijn doorgedrongen. Feit is dat de corruptie nog nooit zo welig heeft getierd als onder paars. Zogenaamde (ex) “revolutionairen”, werden vooral tussen 2010 en 2020 schatrijk. Zo rijk zelfs dat ze openlijk beweren, dat hun kleinkinderen nooit meer hoeven te werken. Alsof zij dat geld met eerlijk werk hedden verdiend.
Nadat President Venetiaan, om geheel andere redenen, in 2010 door de kiezers werd terug gefloten, was het in 2020 de beurt aan president Bouterse c.s. om te worden afgewezen. Het electoraat was het zat te worden bedrogen door paars en koos, mede op basis van haar uitdrukkelijke beloften, voor de Orange Movement, met de ABOP/PL en de NPS als bijwagens.
Ondanks haar inmiddels loos gebleken beloftes ten tijde van de laatst gehouden verkiezingen van mei 2020, waarin het volk werd beloofd dat het land, met name economisch, zou worden gered, gaat de verdere verarming van de meeste ingezetenen in rap tempo door. Licht puntjes lijken aan het eind van de tunnel nog steeds niet te bespeuren. De deviezen koers blijft maar stijgen. Men moet waarzegger Santokhi op zijn woord geloven.
De huidige regering laat ondertussen uit niets blijken, iets baanbrekends te doen aan de achterliggende corruptie. Nagenoeg alle daders lopen nog vrij rond en nieuwe daders zetten de corruptie voort; er is nog bijna niets gedaan aan het uit haar voegen gegroeide ambtenaren bestand; alle meer dan 60 (!) door Bouterse versleten ministers en andere buiten proportioneel tot 2020 bezoldigden, die niets noemenswaardigs hebben gepresteerd, ontvangen nog steeds (levenslang?!) tegen het einde van elke maand schaamteloos, elk duizenden SRD’s van de staat op hun bankrekening; om niet te spreken over andere dure voordelen, zoals vrije geneeskundige behandeling voor het gehele gezin. Aan de dubbele salarissen van o.a. DNA-leden is nog niets gedaan, laat staan aan de daarmee samenhangende functiescheiding, die corruptie moet voorkomen en bestrijden.
Santokhi zou een einde maken aan de corruptie, maar die tiert dus nog welig.
Het Surinaams electoraat koos in 2010 en 2015, tot 2 keer toe, een evidente moordenaar als haar President. Iemand die zich n.b. gaandeweg de rit, ongestraft, met steeds meer criminelen omringde. Sterker nog, in de loop van diens tweede termijn, werd de overheersende overtuiging in het land, dat we werden geregeerd door een criminele organisatie. Na ca. 2.5 jaar Santokhi, heet het dat niet zo zeer de regering zelf, maar het land nog steeds onder invloed staat van een criminele organisatie. De onderwereld zou tot de boven wereld zijn doorgedrongen. Feit is dat de corruptie nog nooit zo welig heeft getierd als onder paars. Zogenaamde (ex) “revolutionairen”, werden vooral tussen 2010 en 2020 schatrijk. Zo rijk zelfs dat ze openlijk beweren, dat hun kleinkinderen nooit meer hoeven te werken. Alsof zij dat geld met eerlijk werk hedden verdiend.
Nadat President Venetiaan, om geheel andere redenen, in 2010 door de kiezers werd terug gefloten, was het in 2020 de beurt aan president Bouterse c.s. om te worden afgewezen. Het electoraat was het zat te worden bedrogen door paars en koos, mede op basis van haar uitdrukkelijke beloften, voor de Orange Movement, met de ABOP/PL en de NPS als bijwagens.
Ondanks haar inmiddels loos gebleken beloftes ten tijde van de laatst gehouden verkiezingen van mei 2020, waarin het volk werd beloofd dat het land, met name economisch, zou worden gered, gaat de verdere verarming van de meeste ingezetenen in rap tempo door. Licht puntjes lijken aan het eind van de tunnel nog steeds niet te bespeuren. De deviezen koers blijft maar stijgen. Men moet waarzegger Santokhi op zijn woord geloven.
De huidige regering laat ondertussen uit niets blijken, iets baanbrekends te doen aan de achterliggende corruptie. Nagenoeg alle daders lopen nog vrij rond en nieuwe daders zetten de corruptie voort; er is nog bijna niets gedaan aan het uit haar voegen gegroeide ambtenaren bestand; alle meer dan 60 (!) door Bouterse versleten ministers en andere buiten proportioneel tot 2020 bezoldigden, die niets noemenswaardigs hebben gepresteerd, ontvangen nog steeds (levenslang?!) tegen het einde van elke maand schaamteloos, elk duizenden SRD’s van de staat op hun bankrekening; om niet te spreken over andere dure voordelen, zoals vrije geneeskundige behandeling voor het gehele gezin. Aan de dubbele salarissen van o.a. DNA-leden is nog niets gedaan, laat staan aan de daarmee samenhangende functiescheiding, die corruptie moet voorkomen en bestrijden.
Santokhi zou een einde maken aan de corruptie, maar die tiert dus nog welig.
Santokhi zou het Family & Friends-beleid uitbannen, maar we zagen en zien dat hij daar in tegendeel exact doet wat hij zijn voorganger verweet en VP Brunswijk geeft duidelijk aan dat zijn mensen ook moeten eten en dat er geen enkele functie wordt geëvalueerd, laat staan dat de vele evident onvoldoende gekwalificeerde personen in met name de directies en RvC’s van parastatale instellingen gaan worden vervangen. Marrons hebben volgens hen recht op een inhaalslag, al moeten ze hun kwalificaties kopen.
Verder dan het met zware tegenzin terugtrekken van zijn eigen vrouw als directeur op zijn Kabinet en als RvC-lid van Staatsolie, is Santokhi niet gekomen.
Het aller ergste vind ik nog wel dat de Bromki Dyari Politiek, die hij had toegezegd, nagenoeg geheel is uitgebleven. Deze toezegging heeft de VHP 20 zetels bezorgd, met enkel Hindoestaanse stemmen zou deze partij het nooit hebben gered. Toch zien we dat primair slechts Hindoestanen en Marrons profiteren van werk en overige lucratieve posities. Zelfs het totaal mislukte diaspora-beleid, was binnen de kortste keren verworden tot een hindoespora beleid en het toegezegde fresh Capital bleef uit. Slechts een SURFIN schandaal hield Suriname eraan over!
Kortom, etnische politiek wordt door een zeer reislustige President tot kunst verheven en de VP oftewel dikwijls de waarnemend President en diens gezworen vrienden van de PL, proberen qua etnische politiek, zelfs de President de loef af te steken. Wanneer gaat het electoraat eindelijk inzien dat je niet op mensen moet stemmen, omdat ze op je lijken, maar in plaats daarvan op dienende, integere en capabele Surinamers, die de politiek ingaan om het algemeen belang i.p.v. het eigen belang en hooguit ook het belang van mensen die op ze lijken, te dienen?
Surinamers blijven ondertussen crimineel gebleken leiders accepteren.
Kortom, etnische politiek wordt door een zeer reislustige President tot kunst verheven en de VP oftewel dikwijls de waarnemend President en diens gezworen vrienden van de PL, proberen qua etnische politiek, zelfs de President de loef af te steken. Wanneer gaat het electoraat eindelijk inzien dat je niet op mensen moet stemmen, omdat ze op je lijken, maar in plaats daarvan op dienende, integere en capabele Surinamers, die de politiek ingaan om het algemeen belang i.p.v. het eigen belang en hooguit ook het belang van mensen die op ze lijken, te dienen?
Surinamers blijven ondertussen crimineel gebleken leiders accepteren.
Ik heb al vaker betoogt dat Brunswijk nooit VP had mogen worden en dat absoluut niet omdat hij Marron is, maar omdat hij een crimineel verleden heeft.
Het terugkerende patroon zit erin dat hij en zijn aanhang met hem, zeggen dat als Bouterse het kon, hij het ook moet kunnen worden en sheriff Santokhi had hem nu eenmaal nodig om zelf President te kunnen worden. Sterker nog Bouterse zou de ABOP voorman het presidentschap hebben aangeboden, als Brunswijk weer bereid was (zoals van 2010-2015) een regering te vormen met de NDP.
Kortom, de criminaliteit werd in 2020 wederom geïnstitutionaliseerd en het Surinaamse electoraat heeft het weer geaccepteerd.
Het heldere patroon dat wij waarnemen, is dat de veroorzakers van het eigen strafblad weigeren om op hun eigen blaren te gaan zitten. In plaats daarvan beroepen zij zich op de drogreden dat de wil van het volk bepaald. Dat wordt als legitimatie misbruikt. Dat deed Bouterse en dat deed Brunswijk even hard en beiden hebben ons nationaal en met name internationaal meermaals te schande gezet en zullen dat blijven doen.
Via de politiek wordt Suriname dus geconfronteerd met zware vormen van criminaliteit, terwijl het cv en dektrack record’ van betrokkenen (het zijn er veel meer), hun zou moeten diskwalificeren voor elk openbaar ambt, wordt van fout gaan in het verleden, simpel genoeg, weg gekeken. Hoe komt het toch dat men er steeds een draai aan weet te geven, dat iets wat niet mag, in Suriname toch kan? “Niks no fout”?
Jaren geleden stelde ik al vast dat Suriname haar zelfreinigend vermogen kwijt is. Alleen een buitenlandse mogendheid, die schijt heeft aan de Surinaamse gevoeligheden, blijkt in staat op te treden, wanneer onze criminelen ook hun belang aantasten en zo stom zijn zich buiten onze grenzen te begeven.
De waarheid is dat Surinaamse handhavers van de wet, niet bereid of in staat zijn om de omhoog gevallen overtreders van recht en wet op te pakken en te doen opsluiten. Ook deze regering lijkt niet in staat de trap van bovenaf schoon te vegen. Dit ook omdat men vreest dat er ook eigen mensen kunnen worden opgeveegd.
Via de politiek wordt Suriname dus geconfronteerd met zware vormen van criminaliteit, terwijl het cv en dektrack record’ van betrokkenen (het zijn er veel meer), hun zou moeten diskwalificeren voor elk openbaar ambt, wordt van fout gaan in het verleden, simpel genoeg, weg gekeken. Hoe komt het toch dat men er steeds een draai aan weet te geven, dat iets wat niet mag, in Suriname toch kan? “Niks no fout”?
Jaren geleden stelde ik al vast dat Suriname haar zelfreinigend vermogen kwijt is. Alleen een buitenlandse mogendheid, die schijt heeft aan de Surinaamse gevoeligheden, blijkt in staat op te treden, wanneer onze criminelen ook hun belang aantasten en zo stom zijn zich buiten onze grenzen te begeven.
De waarheid is dat Surinaamse handhavers van de wet, niet bereid of in staat zijn om de omhoog gevallen overtreders van recht en wet op te pakken en te doen opsluiten. Ook deze regering lijkt niet in staat de trap van bovenaf schoon te vegen. Dit ook omdat men vreest dat er ook eigen mensen kunnen worden opgeveegd.
BUT CRIME SHOULD NEVER PAY. Je trekt daarmee alleen maar meer criminelen aan.
De conclusie dringt zich op dat Suriname geen integere, dienende, zich primair nationaal opstellende leiders heeft. De etnische politiek is achterhaald en contra-productief. We zouden moeten kiezen voor personen die eerst en vooral Surinamer zijn. Gelet op het positieve resultaat dat etnische leiders tot nog toe boeken, is de slotsom even goed gerechtvaardigd, dat het Surinaamse electoraat ook alleen voor het eigen korte termijn belang gaat en bestaat uit lafaards, die er vrede mee hebben dat de criminaliteit hier ongebreideld blijft tieren. Het patroon is dat we niet in staat zijn af te rekenen met corruptelingen en criminelen, omdat de cultuur van de kool en de geit sparen, hier blijft overheersen, in plaats van dat er harde keuzes worden gemaakt.
Tenslotte hecht ik eraan jullie erop te attenderen dat corruptie alom aanwezig is in Suriname. In kleine- en in grote vergrijpen, maar ik kom hier met sprekende voorbeelden op terug. Iedereen lijkt uit op eigen voordeel, al weet men dat het niet hoort.
De eindconclusie van mijn betoog kan niet anders zijn dan dat Suriname nooit tot welzijn en welvaart kan komen, zo lang boven geschetste patronen zich in ons land blijven voordoen. Ook ik had mijn hoop, wegens gebrek aan beter, gevestigd in de huidige coalitie, die eenheid van beleid had toegezegd, bovenop de vier hierboven genoemde spijkerharde beloftes. Wl nu, 2.5 jaar verder moeten we vaststellen dat geen enkele belofte is waargemaakt, ook die niets met geld te maken hebben. We nemen een sterk verdeelde coalitie waar, o.l.v. een President die wel dag en nacht in touw is, maar zich niet aan zijn beloftes houdt, met een VP die duidelijk zijn eigen koers vaart en een volk dat alles lijkt te accepteren. Zonder moreel kompas is verdwalen onontkoombaar.
R. Meyer, 15 januari 2023.
De conclusie dringt zich op dat Suriname geen integere, dienende, zich primair nationaal opstellende leiders heeft. De etnische politiek is achterhaald en contra-productief. We zouden moeten kiezen voor personen die eerst en vooral Surinamer zijn. Gelet op het positieve resultaat dat etnische leiders tot nog toe boeken, is de slotsom even goed gerechtvaardigd, dat het Surinaamse electoraat ook alleen voor het eigen korte termijn belang gaat en bestaat uit lafaards, die er vrede mee hebben dat de criminaliteit hier ongebreideld blijft tieren. Het patroon is dat we niet in staat zijn af te rekenen met corruptelingen en criminelen, omdat de cultuur van de kool en de geit sparen, hier blijft overheersen, in plaats van dat er harde keuzes worden gemaakt.
Tenslotte hecht ik eraan jullie erop te attenderen dat corruptie alom aanwezig is in Suriname. In kleine- en in grote vergrijpen, maar ik kom hier met sprekende voorbeelden op terug. Iedereen lijkt uit op eigen voordeel, al weet men dat het niet hoort.
De eindconclusie van mijn betoog kan niet anders zijn dan dat Suriname nooit tot welzijn en welvaart kan komen, zo lang boven geschetste patronen zich in ons land blijven voordoen. Ook ik had mijn hoop, wegens gebrek aan beter, gevestigd in de huidige coalitie, die eenheid van beleid had toegezegd, bovenop de vier hierboven genoemde spijkerharde beloftes. Wl nu, 2.5 jaar verder moeten we vaststellen dat geen enkele belofte is waargemaakt, ook die niets met geld te maken hebben. We nemen een sterk verdeelde coalitie waar, o.l.v. een President die wel dag en nacht in touw is, maar zich niet aan zijn beloftes houdt, met een VP die duidelijk zijn eigen koers vaart en een volk dat alles lijkt te accepteren. Zonder moreel kompas is verdwalen onontkoombaar.
R. Meyer, 15 januari 2023.
Category:
Politiek
