Lichamelijke arbeid (hat’ leba) IS NIETS VOOR MIJ !
Ik zweet me rot! Onze interieurverzorgster is als gevolg van de pandemie al in geen tijden geweest. Gewoon te riskant met al die airborn besmettingen, dus heb ik haar al in maart met een zilveren handdruk bedankt. Toen ik in september alleen terug kwam uit NL heb ik een beroep gedaan op mijn oude dienst van Frimangron en haar zus en die hebben het hele huis schoon gemaakt. Maar ja, ons huis heeft de hebbelijke gewoonte weer vuil te worden en Thea is inmiddels begonnen met haar eigen uitzendbureau en hanteert nu, naar Surinaamse maatstaven., extreme tarieven.
Ik onttrek me sinds oktober, met alle zieligheid die ik mij vanaf mijn beroerte eigen heb gemaakt, aan elk huishoudelijk werk, op koken en de afwas na. Dat mijn pa in 1988, na voor zijn buiten stenen te hebben gesjouwd, de kraaienmars blies, heeft diepe indruk op mij gemaakt, moet je begrijpen. Mijn vader had andere kwaliteiten. Ik heb ze ook en zoals Wesje placht te zeggen: zapatero a su zapato, oftewel, schoenmaker hou je bij je leest!
Toch kwam het er vanmiddag helaas van. De grote, teak houten, lood zware tafel op ons balkon was behoorlijk smerig en om een onverklaarbare duistere reden vond Rita dat ik het balkon (65 m2) moest vegen en de tafel moest schoon maken. Zo lang ik dat niet had gedaan zou ze mij niet helpen e.e.a. (fijn) te snijden voor de Bruine Bonen die ik zou bereiden met, dat spreekt voor zich, een hele dierentuin erin. Zo een bedreiging helpt want mijn fijne motoriek neemt af. Sterker nog, mijn linkerarm en hand, doen wat ze willen. Ze lijken wel een staat in een staat. Onafhankelijke separatisten!
Anyway, wanneer ik al iets doe is het vooral intellectueel en zeker niet fysiek, maar wanneer het fysiek moet zijn, doe ik het grondig en goed.
Kortom, toen ik eindelijk klaar was de tafel te ontruimen, schoon te maken en in de meubelolie te zetten, ben ik kokenderwijs gaan uitpuffen aan het aanrecht. Toen de BB eenmaal af was en alleen nog een half uurtje moest sudderen, ging ik met lood in mijn slippers terug naar het balkon om de tafel te boenen, de spullen erop terug te zetten en te gaan vegen … en wat zag mijn oog?! Rita had de tafel al geboend, de spullen terug gezet en ons balkon geveegd. Nu zag ik zweetdruppels op haar voorhoofd. Kortom, Rita is diamant waard en ik ruil haar nooit in, voor welk statiegeld dan ook. Opdat het vaccin gauw komt en arm en rijk vlot en effectief worden ingeënt. Ik verbras mijn geld met genoegen veul minder om de interieur verzorgster weer het volle pond te betalen. Ik ben niet gemaakt voor huishoudelijk werk!
Trouwens, we zouden vanmiddag bezoek krijgen. Dat was de directe aanleiding voor Rita’s schoonmaak drift. Wel, het bezoek heeft net afgebeld. De avondklok is verschoven van eerst 23 naar 21 uur, maar gezien al die besmettingen, gaat de avondklok vandaag al om 19 uur in, dus ons bezoek komt morgen. Ondertussen zit ik wel te balkoneren aan een kraakschone glimmende tafel op een netjes aangeveegd balkon, dat tot morgen schoon blijft.
Overigens, ga ik straks ruilhandel bedrijven met mijn BB.
Bij ruilen hoort voor mij NOOIT huilen, want mi sabi ala dem koers (bankkoers, unificatiekoers, cambiokoers, casinokoers tussenkoers <is tussen de bied- en de laat koers> en vooral de straatkoers). Die ruilhandel is natuurlijk ingegeven door de giga geldontwaarding van onze SRD., maar daarover een volgende keer meer.
Hebben jullie ondertussen weer de hartelijke groeten uit Suriname, met de beste wensen voor de komende feestdagen.
Ricardo Meyer.
