Het gezin Meyer anno 1966, toespraak Carlo H. Meyer
Toespraak Carlo H. Meyer, ter gelegenheid van het vernoemen van het Lyceum II naar zijn vader, wijlen dhr. Ewald Purcy Meyer op maandag 18 oktober 2004.
Minister Sandriman, andere hoogwaardigheidsbekleders, stafleden van het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling, directie (dames Doelwijt en Landbrug), leraren en leerlingen van het Lyceum II, overige aanwezigen,
Dames en heren,
Toen ik nog geen week geleden het nieuws kreeg dat deze prestigieuze middelbare school voor Voorbereidend Wetenschappelijk Onderwijs vandaag zou worden vernoemd naar wijlen mijn vader, Ewald Purcy Meyer, werd ik als zijn oudste zoon, en met mij de rest van de familie, met trots vervuld.
Ik moest onbewust terugdenken aan de vele ‘In memoriams’, waarin vrienden en collega’s reeds suggereerden: –en ik citeer uit één daarvan- “Gelet op zijn vele prestaties op allerlei gebied, maar vooral voor het onderwijs in Suriname, gaan er nu al stemmen op om het Instituut voor Opleiding van Leraren (IOL) te vernoemen naar Ewald Purcy Meyer en de Vulcanusstraat (waar zijn ouderlijk huis heeft gestaan) om te dopen in de E.P. Meyerstraat.”
Dit betreft een tekst die binnen een week na diens overlijden in september 1988 werd opgeschreven door mijn jongere broer, Ricardo en een goede vriend en collega, de bekende geograaf, Ortwin Kemble.
Maar ook prominente Surinamers als Frits Jessurun en R. Ch. Lont, sloten zich hierbij aan.
Ik kan u namens de nabestaanden van mijn vader verzekeren dat de postume eer die hem ruim 16 jaar na zijn dood, vandaag hier aan de Weidestraat te beurt valt, ons allen met vreugde en voldoening vervult.
Ik complimenteer en feliciteer al diegenen die hierin de hand hebben gehad. Ik denk daarbij in het bijzonder aan zijn vroegere collega en vriend, de bekende historicus Andre Loor.
U waardeert en eert op deze wijze de nagedachtenis en de prestaties van een zoon van dit land; iemand die hier in uw midden is geboren en getogen; die in stad, district en in het binnenland noeste arbeid heeft verricht, waarvan latere generaties de vruchten mochten en mogen plukken.
Middels het naar hem vernoemen van dit Lyceum stelt u de Surinaamse jeugd in het algemeen en de huidige en toekomstige leerlingen van deze school in het bijzonder, een rasechte Surinamer tot voorbeeld; een Surinamer die door hard te studeren en hard te werken en vooral ook maatschappelijk betrokken te zijn geweest, in zijn land op zijn terrein de top heeft bereikt en aan wie men 16 jaren na zijn dood kennelijk nog met liefde en respect terugdenkt.
Beste mensen, het zou te ver voeren hier en nu de levensloop van mijn vader aan u voor te houden. Voor de schoolleiding en alle anderen die daarin geïnteresseerd mochten zijn heb ik die op schrift voor u meegenomen, maar zelfs met deze lezenswaardige levensloop op krap 5 A4-tjes doen wij Ewald Meyer tekort. Het mooiste zou zijn als u ’s een cultuurdrager van deze samenleving aanklampt en deze u laat vertellen over de handel en wandel van Ewald Meyer. Ik weet bijna zeker dat zich zelfs hier vandaag onder u ex-collega’s of tenminste oud-leerlingen bevinden die u met smaak meer over mijn vader kunnen vertellen.
De huidige minister van Onderwijs, en vroegere vriend van mijn vader, de heer Walther Sandriman is daar een goed voorbeeld van.
Om mijn vader voor u te visualiseren heb ik voor de school een uitvergrote en ingelijste foto uit 1978 van hem meegenomen. Voor de pers heb ik eventueel kleinere foto’s beschikbaar.
Maar ja, ik ben ook niet voor soso naar Suriname gekomen, dus laat mij u nog kort het volgende over mijn vader vertellen.
Hij heeft zich achtereenvolgens als hulponderwijzer, onderwijzer, leraar, pedagoog, Statenlid, Minister van onderwijs, directeur van onderwijs en staflid van de Universiteit van Suriname, en daarnaast in een veelvoud van maatschappelijke functies, vanaf zijn prille jeugd tot zijn dood, ingezet voor de ontwikkeling van Suriname, waaronder in het bijzonder het op een hoger plan brengen van het Surinaams onderwijs.
Ewald Meyer was een sportief mens. Zo was hij vier achtereenvolgende jaren zwemkampioen van Suriname en had hij zitting in het eerste bestuur van het eerste openbare zwembad van Suriname, namelijk dat van het zwembad Parima hiernaast.
Ewald Meyer stond bekend als maatschappelijk bewogen, en trouw aan volk en vaderland.
Hij heeft altijd vastgehouden aan zijn integriteit en aan het belang van democratie en rechtstaat. Daarbij heeft hij, op zijn studententijd in Nederland na, altijd in Suriname gewoond en is hij altijd midden in de Surinaamse samenleving blijven staan. Niemand was hem daarbij te min of te gewichtig. Hij bewoog zich bij wijze van spreken van De Christoffel Kersenstraat tot de Anton Drachtenweg; van Beekhuizen tot Rainville. Hij stond altijd klaar om de noodlijdende medemens met raad en daad bij te staan, vaak zelfs ten koste van zichzelf. Het was een man wiens tekortkomingen in het niet vielen bij diens ontelbare en voortdurende blijken van zorg, liefde, toewijding, verantwoordelijkheidszin en vooral trouw, aan en voor alle mensen en instituties die hem na aan het hart lagen.
Ewald Meyer was trouwens ook een levensgenieter. Hij was een vrolijk mens die het leven vooral van de zonnige zijde bekeek en hij heeft aan ons, zijn familie, vrienden, collega’s en studenten, met zijn uniek gevoel voor humor veel toegevoegd. Hij heeft een vol en waardevol leven geleid, waar velen een voorbeeld aan kunnen nemen.
Dames en heren en vooral leerlingen/studenten van dit Lyceum, een goed voorbeeld doet goed volgen. Laat je niet gek maken door ritselaars en ‘hit en run’ figuren; laat je niet gek maken door gelukszoekers die lak hebben aan God en gebod en door allerlei oneerlijke praktijken, vaak ten koste van anderen, het snelle geld en andere materie najagen.
Dat zijn mensen die zichzelf niet in de spiegel durven kijken en ´s-nachts niet rustig kunnen slapen. Dat zijn figuren die weten dat ze hetgeen zij onrechtmatig hebben vergaard, zo weer kunnen kwijt raken.
Oriënteer je liever op integere voorbeeldfiguren, zogenaamde rollmodels, die de top hebben bereikt door hard te studeren en hard te werken. Daar heeft Suriname behoefte aan; dat zijn degenen die tijdens hun leven en zelfs tot ver na hun dood worden gerespecteerd en geëerd
Dames en heren,
Laat mij u tenslotte de door hem zelf bedachte lijfspreuk van mijn vader meegeven.
Wilt u van mij aannemen dat hij toen hij dit opschreef de veertig reeds was gepasseerd.
Als u de rest van wat ik zo even heb gezegd vergeet en deze wijze woorden onthoudt en ernaar leeft ben ik tevreden en zal het u/jullie en ons geliefd Suriname zeker beter gaan …
Macht is Vergankelijk
Roem IJdele waan
Populariteit Toeval
Rijkdom Vluchtig
Slechts één ding blijft
Karakter!
Beste vrienden van het E.P. Meyer Lyceum, Het ga u goed. Ik dank u voor uw aandacht.
