Vrijheid vraagt om onderhoud!
Nu pas, nu ik het al jaren lang mis, nu pas besef ik dat ik richting de klok van 11 uur ’s-avonds, dicht bij de verwarming, niet zat te wachten op het doordeweekse NOS-programma, “Met het oog op morgen”. Ik wachtte niet eens op het sonore stemgeluid van de omroeper. Ik zat meer nog dan op wat er morgen in het nieuws zou zijn, te wachten op hun Duitse ‘signature tune’. Je weet wel, die tune van Reinhard Mey. Het “Goede nacht vrienden”, dat was het ‘m! Het ‘Gute nacht Freunde’. Es wird zeit für mich zo geh’n. Was ich noch zu sagen hätte. Dauert eine Zigarette. Und ein letztes Glas im Steh’n. Daar was het mij om begonnen. Edoch, ik wachtte vooral op de vogels, die ten tijde v/d Berlijne muur nog vlogen, van Oost naar West Berlijn, omdat ze soms in het Oosten, soms ook in het Westen wilden zijn. Ze werden niet terug gefloten en nog minder neergeschoten. Zo onbekommerd en vrij.
Wel hadden die vogels minder actie-radius dan wij, dacht ik er altijd stiekem bij. Zo lang wij maar met de 747 mee konden, was alles goed. Moet je ons nu zien in deze tijd van COVID-19. De farmaceutische industrie moet de medicijn tegen dit nieuwe virus nog uitvinden. De enige osodresi (huis-medicijn) die niet op zich heeft laten wachten is de ‘Tan na oso dresi’ (de Blijf thuis medicijn)! Zelfs daar storen onze jongeren en andere onverlaten, die hun thuis-quarantaine stiekem ontvluchten, zich niet aan.
Ondertussen hebben we te maken met een overheid, die geen enkel wel denkend mens meer vertrouwt, maar die met de door hen tot visie verheven democratuur, toch een uitzonderingstoestand maken, waar zelfs Bello geen brood van lust. Misbruik, bakra bo’o tak (zou de Nederlander zeggen). Hoe ver, zo vraag ik mij in gemoede af, gaan wij hier nog afwijken van de elementaire vrijheden van Franklin D. Roosevelt? De freedom of speech (meningsuiting); the freedom from fear (angst) en de Vrijheid aan gebrek (the freedom from want), om maar 3 van zijn 4 vrijheden te benoemen, die hij in de veertiger jaren bij diens State of the Union Adress, benoemde? Niet lang daarna vonden zij hun weg naar de Universele Verklaring voor de Rechten v/d Mens (UVRM). Ja, zo belangrijk waren ze!
Toen ik, destijds in ’s-Hertogenbosch, dat lied van Reinhard Mey dagelijks beluisterde, dacht ik met enige weemoed aan de vrijheid die mijn broeders en zusters ondertussen in Suriname beleefden. Zelfs voor een scheet bestond in Holland een stichting. Alles was er geregeld, terwijl in Suriname, men nog vrij en blij was. Besefte ik toen al dat diezelfde vrijheid, door landgenoten nota bene, niet gehinderd door kennis, laat staan door historisch besef, zou worden verkwanseld? ik denk het niet! Is het echt zo als drs. Julian With het zegt? Dat ze niet dom zijn, maar het vooral doen om dicht bij de vleespotten van Egypte te blijven? Had Suriname toen al een chronisch gebrek aan ondeskundigen, zoals Hans Prade dat eens moedeloos uitsprak?
Ik heb altijd van mijn ouders geleerd dat VRIJHEID om onderhoud vraagt, maar jij hoeft het niet van hen of mij aan te nemen! Lees Charlotte Brontë oftewel Jane Eyre maar: ‘I am no bird; and no net ensneurce me: I am a free human being with an independent will’. Of neem Coco Chanell: ‘The most courageous act is still to think for yourself. ALOUD!
Afijn, we zullen zien hoeveel van deze vrijheden er dit keer door de regering Bouterse-Adhin vanaf wordt getroggeld.
